Letra de Framogtilbaka
Letra powered by LyricFind
Mér láá°ur vel en á¾ér en á¾aá° vona ég, á¾vá ef ekki á¾aá° á¾á¡ verá°ur á¾áº vofa hér, ég biá° á¾ig um aá° klápa mig á¾vá stundum er draumurinn sem ég vil ekki dreyma á¡ hverri nóttu báºinn.
En glaá°ur rómanták ég hugsa mig á¾á¡ tvisvar um hvort ég eigi eá°a ekki aá° fara allt of langt aftur á¾aá° verá°ur ekki aftur, svo ég segi bara "sé á¾ig" er eitthvaá° annaá°, á¾aá° er alveg eins og friá°.
álga á¡ landi og ég fála á¾aá° engan veginn hvernig á¾áº kemur aftanaá° mér talar frekar há¡tt en segir frekar fá¡tt, ská½ringin getur veriá° sẠaá° á¾áº ert ósá¡tt, sjᶠnáu á¾rettá¡n eru happatá¶lurnar, banka á¾áº á viá°inn kannski verá°ur á¾áº heppinn á dag, og ef svo verá°ur skaltu hringja og lá¡ta mig vita, hvort einhver verá°i góá°ur.
ág var hvergi og hvergi ég blekkti á¾au eá°a blekktu á¾au hvernig er á¡ á¾aá° litiá° hversu mikiá° ég á¡tti bá¡gt. Ekkert vará°ar mig á¾vá enginn getur stokkiá° á¾aá° há¡tt. En nẠer allt svo gott og ekkert svo sem aá° var á¾aá° mér aá° kenna, hvernig á¡tti ég aá° vita á¾aá°. Stóá° á góá°ri trẠᡠannarri brennandi brẠog allir stóá°u hlá¦jandi allir nema háºn og á¾áº.
áẠheldur ekki aftur af minni ... ekki alla leiá° eá°a, eá°a á¾aá° er allt á góá°u á¾vá aá° á¾ó ég muni lenda, senda, gera á¾aá° á¡ rá¡á°a sem er á¾ér ekki fyrir bestu. Fara og koma, nei, ég segi "andskoti ertu nettur". Hugsandi á¡ bá¡ti segir á¾áº, og hendir trommum og á¾á¡ á¾áº á¾rammar á¾ar fram og til baka meá° of á¾ungan hjartaslá¡tt. Kominn inn á eyrnapunktinn, kominn alltof langt. Og...?... hann á¡ ekki neitt, á¡ bá¡gt.
ág kom aldrei of seint en á¾áº varst alltaf lá¶ngu farinn varla meá° rá¦nu gerá°ir allt til á¾ess aá° vera barinn. Allt sem ég sagá°i var heyrt en aldrei skiliá° á¾aá° var biliá°, látilvá¦gt, en ekki á¾aá° sem ég á¡tti skiliá°. Ekki svo mikil dauá°asynd, ein og sér, á¾essi hégómalind, ég fann aá° allt sem láá°ur, finnur til og láá°ur niá°ur en ekki lengur allt er horfiá°, sorfiá°, sjóbariá°, fyrir hverjum er landiá° variá°.
ág var hvergi og hvergi ég blekkti á¾au eá°a blekktu á¾au hvernig er á¡ á¾aá° litiá° hversu mikiá° ég á¡tti bá¡gt. Ekkert vará°ar mig á¾vá enginn getur stokkiá° á¾aá° há¡tt. En nẠer allt svo gott og ekkert svo sem aá° var á¾aá° mér aá° kenna, hvernig á¡tti ég aá° vita á¾aá°, stóá° á góá°ri trẠᡠannarri brennandi brẠog allir stóá°u hlá¦jandi allir nema háºn og á¾áº.
En glaá°ur rómanták ég hugsa mig á¾á¡ tvisvar um hvort ég eigi eá°a ekki aá° fara allt of langt aftur á¾aá° verá°ur ekki aftur, svo ég segi bara "sé á¾ig" er eitthvaá° annaá°, á¾aá° er alveg eins og friá°.
álga á¡ landi og ég fála á¾aá° engan veginn hvernig á¾áº kemur aftanaá° mér talar frekar há¡tt en segir frekar fá¡tt, ská½ringin getur veriá° sẠaá° á¾áº ert ósá¡tt, sjᶠnáu á¾rettá¡n eru happatá¶lurnar, banka á¾áº á viá°inn kannski verá°ur á¾áº heppinn á dag, og ef svo verá°ur skaltu hringja og lá¡ta mig vita, hvort einhver verá°i góá°ur.
ág var hvergi og hvergi ég blekkti á¾au eá°a blekktu á¾au hvernig er á¡ á¾aá° litiá° hversu mikiá° ég á¡tti bá¡gt. Ekkert vará°ar mig á¾vá enginn getur stokkiá° á¾aá° há¡tt. En nẠer allt svo gott og ekkert svo sem aá° var á¾aá° mér aá° kenna, hvernig á¡tti ég aá° vita á¾aá°. Stóá° á góá°ri trẠᡠannarri brennandi brẠog allir stóá°u hlá¦jandi allir nema háºn og á¾áº.
áẠheldur ekki aftur af minni ... ekki alla leiá° eá°a, eá°a á¾aá° er allt á góá°u á¾vá aá° á¾ó ég muni lenda, senda, gera á¾aá° á¡ rá¡á°a sem er á¾ér ekki fyrir bestu. Fara og koma, nei, ég segi "andskoti ertu nettur". Hugsandi á¡ bá¡ti segir á¾áº, og hendir trommum og á¾á¡ á¾áº á¾rammar á¾ar fram og til baka meá° of á¾ungan hjartaslá¡tt. Kominn inn á eyrnapunktinn, kominn alltof langt. Og...?... hann á¡ ekki neitt, á¡ bá¡gt.
ág kom aldrei of seint en á¾áº varst alltaf lá¶ngu farinn varla meá° rá¦nu gerá°ir allt til á¾ess aá° vera barinn. Allt sem ég sagá°i var heyrt en aldrei skiliá° á¾aá° var biliá°, látilvá¦gt, en ekki á¾aá° sem ég á¡tti skiliá°. Ekki svo mikil dauá°asynd, ein og sér, á¾essi hégómalind, ég fann aá° allt sem láá°ur, finnur til og láá°ur niá°ur en ekki lengur allt er horfiá°, sorfiá°, sjóbariá°, fyrir hverjum er landiá° variá°.
ág var hvergi og hvergi ég blekkti á¾au eá°a blekktu á¾au hvernig er á¡ á¾aá° litiá° hversu mikiá° ég á¡tti bá¡gt. Ekkert vará°ar mig á¾vá enginn getur stokkiá° á¾aá° há¡tt. En nẠer allt svo gott og ekkert svo sem aá° var á¾aá° mér aá° kenna, hvernig á¡tti ég aá° vita á¾aá°, stóá° á góá°ri trẠᡠannarri brennandi brẠog allir stóá°u hlá¦jandi allir nema háºn og á¾áº.
Letra powered by LyricFind
