Błędne Wojenne Rozkazy Letra

nazbyt rozrzutny się staję bezładnym językiem władam zatrute wyznaczam granice nietrwały jak mgła opadam wykreślam z pamięci twe wiersze mdlejące widziadła w twych słowach przewracam w zeszycie wciąż strony świadomie innym je zdradzam dreszcz dręczy drążąc do prawdy brzegi tych stron zapisanych nie tkniętych przez moment zmęczenia zajętych przez kłamstwo natchnienia dziewica wśród słodkich pajęczyn zapadła w sen, kwitnie pod tęczą tuż obok brzozy płaczącej nie boi się mnie i nie jęczy... błędne wojenne rozkazy nie drążę, nie słucham, nie warto alarm i pościg i zamęt wywołam jedną kartą! nie ufam trzęsącej się z zimna na głodzie ? i zielonym obłokom a tym padającym na twarz spoglądam oko w oko! jesteś ćmą lub aniołem na pewno nie jesteś człowiekiem z końcem świata z pewnością nad jego pochylisz się wiekiem i z tego samego nieba świadomość zmieni te wersy nie będzie różnił się wtedy ten wiersz ? od innych wierszy! błędne wojenne rozkazy nie drążę, nie słucham, nie warto alarm i pościg i zamęt wywołam jedną kartą! nie ufam trzęsącej się z zimna na głodzie ? i zielonym obłokom a tym padającym na twarz spoglądam oko w oko! błędne wojenne rozkazy nie drążę, nie słucham, nie warto alarm i pościg i zamęt wywołam jedną kartą! nie ufam trzęsącej się z zimna na głodzie ? i zielonym obłokom a tym padającym na twarz spoglądam oko w oko!