Weißte Noch? Letra

Dä kleine Jung do, met singer Labberledderbotz un dämm Facon-Schnitt, dä leider hinge vill ze koot. Met singem Frotteehemp, dä Nylonsocke un dämm Vüürkreechsrad ahn su 'nem Sommernommedaach vüürm Panorama singer hillije Stadt. Dä die Wajons zällt vun dä Jüterzöch op der Südbröck. Hätt off sing Rad jähn en dä Ring jeschmesse – drop, em Bremserhüsje weg. Ah – weißte noch? Mann, he dat Photo, om Balkon vum Onkel Fritz, em Sonndacahsahnzoch, luhr wie dä ärme Kääl do setz. Enjeklemp zwesche Kaffeedesch un singer huhtoupierte Tant, vun der 'e nie begriffe hätt, wiesu jraad die nu jetz met ihm verwandt. Mir dunn noch hück de Uhre wieh, wenn ich draan denke ahn dä Pissverzäll, die Non-Stop- Heuchel-Litanei un dat jekeifte Imponierjebell. Doch he: Martina! Mensch, woor ich scharf op dich – bloß ich woor Luff für dich, häss einfach durchjeluhrt durch mich. Jetz, wo'sch dat Klassenphoto sinn, bild ich mir en, et rüsch sujar noh dir. Do rochs wie'n Mischung domohls zwesche Wrigley’s Spearmint-Gum un 8 x 4. Met dingem lange blonde Zopp un dingem blaue Karo-Falderock woors do die Göttin vun der Zwirnerstrooß un övverhaup vum janze Block. Oh, all dä Weihrauch he, ming Kommunionskääz en dä Hand. "Der schönste Daach en dingem Lewe", hatten se jesaat. Doch, dat die Nummer he en Fint woor, hatt ich janz jefährlich em Urin, un ussjerechnet ahn dämm wieße Sonndaach jing mer en Saach nimieh uss'em Sinn. Ein met Martina un met Jüterzöch un irjendjet met vill Jeföhl, ein ohne jede Jarantie, met der mer stolz setz zweschen alle Stöhl.